Enige de ID Rotterdam rakende gebeurtenissen

Zeker is dat er nog enige items zijn die enige aandacht verdienen en waarbij enige betrokkenheid is geweest door de ID Rotterdam. Te zijner tijd zal dit verder worden ingevuld. Het gaat om o.m.de volgende onderwerpen:

Invloeden van extremistische organisaties bij havenstakingen

Het is nooit de bedoeling geweest dat Ten Braake hét gezicht zou worden van de nieuwe beweging, hij komt tenslotte niet eens uit de haven. Maar het gebeurt toch. “Een van de havenwerkers die het woord zou voeren, een jonge snuiter, die durfde op het laatste moment niet”, legt Ten Braake uit“. Toen werd er gezegd dat ik het moest doen, omdat ik al eens namens een bewonersgroep in het Oude Westen het woord had gevoerd. Dus als niet-havenarbeider klom ik op dat muurtje met de megafoon”. Hij is waarschijnlijk met zijn 21 jaar de jongste stakingsleider in de Nederlandse geschiedenis.

De belangrijkste mededeling die de nieuwe woordvoerder van Arbeidersmacht doet is dat ze niet akkoord kunnen gaan met een loonsverhoging van 25 gulden, die dan nota bene net is binnengesleept door de bonden. Er moet 75 gulden bij. Daar kunnen de havenbonden niet tegenop en Ten Braake is meteen een volksheld.

Maoïsten en Pekingchinezen
Maar de populariteit van de nieuwe Arbeidersmacht is niet overal even groot. Veel mensen moeten helemaal niets hebben van deze nieuwe communistische beweging. De toenmalig Rotterdamse burgemeester Thomassen omschrijft de ontwikkelingen als volgt:

“De leiding is in handen van Mao-communisten. De instructies en de middelen komen via Albanië en Parijs naar Nederland.” 

Ook de vakbonden zijn niet blij. Zij voelen er niets voor om terug te moeten naar de havendirecties en te gaan praten over 75 gulden. En daarmee is er een duidelijke kloof zichtbaar tussen de bonden en de werknemers. Die leidt tot een onherstelbare breuk, zo blijkt al snel.

Fokke Kuiper is destijds bedrijfsleider bij de firma Pakhoed, een van de voorlopers van het huidige Vopak. “Alles was in beweging, behalve in de haven. Ik kon me er wel iets bij voorstellen, toen ik hoorde dat ze op de werkvloer vonden dat hun betaling achterbleef.”

Metaalsector
De bom barst op 25 augustus 1970. Niet in de haven, maar in de metaalsector. De metaalbonden eisen 25 gulden per week meer loon. Op die manier moet het verschil in inkomen met het personeel van de koppelbazen worden weggewerkt.

De onvrede slaat over naar de bedrijven in de haven. De bonden zijn dan nog in gesprek over die 25 gulden en zij zijn niet van plan om actie te gaan voeren.

Groei
De haven van Rotterdam groeit flink in de jaren ’60. De overslag neemt toe en krijgt een andere vorm. Oorzaak: de introductie van de container. Tot dan toe is het werk in de haven heel arbeidsintensief, maar dat begint te veranderen.

De toegenomen handel zorgt voor fusies, overnames en een flinke groei van de havenbedrijven. Het personeel profiteert daarvan niet mee. De lonen gaan nauwelijks omhoog. Ondertussen moeten werknemers soms ineens bij andere bedrijven of op andere locaties aan de slag. Dat zorgt voor onrust. Ook de aanwezigheid van oproepkrachten, die werken via zogeheten koppelbazen, voert de spanning op. Zij ontduiken massaal de cao. Netto krijgen de oproepkrachten daardoor meer. En dat is tegen het zere been van het vaste personeel.

Wouter ter Braake maakt dan als 21-jarige deel uit van de Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland (KEN). De partij is een afsplitsing van de toenmalige CPN. Als havenwerkers hem aanspreken ‘waarom zij niets gaan doen in de haven’ komen de communisten in actie.

“Wij sprongen in een gat, daar komt het in feite op neer”, zegt Ten Braake. “Dat die mannen staakten was begrijpelijk. Ze waren boos en niemand, geen enkele organisatie steunde hen.”

De actie brengt de bonden in een lastig pakket. De havenwerkers willen duidelijk niet meer met de bond praten. Ondertussen ligt het werk in de haven al ruim een week stil.

Ondernemingsraden
De vakbonden vragen de ondernemingsraden om hulp. Of er van elke OR één of twee afgevaardigden willen plaatsnemen in een speciale commissie: de commissie van 43. De commissie moet gaan praten met de bedrijven in de haven. Dat lukt. Er komt snel een bod op tafel: alle stakers krijgen 200 gulden als ze meteen weer aan het werk gaan.

“Ik herinner me dat we nog een poging hebben gedaan om in de tweede week nog een groep stakers bij elkaar te krijgen”, gaat Ten Braake verder. “Maar op een bijeenkomst in de Rivièrahal in Blijdorp kwamen nog maar 300 mensen opdagen. Toen realiseerden we dat het voorbij was.”

Afloop
De 75 gulden extra in de week worden niet binnengesleept. De havenarbeiders gaan akkoord met de helft. “Op zich ook wel begrijpelijk”, zegt Ten Braake. “Twee weken staken en geen geld krijgen en je hebt een gezin. Op een gegeven moment is het potje leeg”.

Maar om nou te zeggen dat de havenwerkers de winnaar zijn geworden? “Misschien een Pyrrusoverwinning”, zegt Kuiper, van een van de bedrijven. “Het betekende dat je tegen je klanten moest zeggen: vanaf nu gaan onze tarieven omhoog. Maar die dreigden meteen naar Antwerpen te gaan. We waren niet flexibel in de uren en werden duurder. Het heeft eerder negatief uitgewerkt dan positief. (Bron: vergetenverhalen.nl/)

Terreur aanslagen RAF

1978 - Mogelijk een terreur-connectie naar de Stichting Nederland-Gaza. Dat is de organisatie die in juni een Nederlandse Boot naar Gaza laat varen. De voorzitter Rob Groenhuijzen blijkt niet alleen lid van de Capelse Groep en de Rode Jeugd te zijn geweest. Hij heeft in 1978 ook een "Handleiding voor Vrijheidsstrijders" met symbolen van de Duitse terreurbeweging Rote Armee Fraktion (RAF) en citaten van de Duitse terroriste Ulrike Meinhof verspreid.

Handleiding voor vrijheidsstrijders_1_ 
Dit blijkt uit documenten in het archief van het Internationale Instituut van Sociale Geschiedenis (IISG) in Amsterdam. Dat deze Handleiding voor Vrijheidstrijders door Rob Groenhuijzen is geschreven wordt bevestigd in het boek "Rood Verzetsfront" van Paul Moussault. De echtheid en oorsprong van de documenten worden in e-mails van vroegere leden van het Rood Verzetsfront bevestigd.

Rob Groenhuijzen heeft zich nadrukkelijk niet gedistantieerd van zijn verleden als terrorist. Hij schrijft letterlijk: "Ik onderschrijf de geweldloze beginselen van de Stichting Nederland-Gaza zodat de Freedom Flotilla Israël voor de zoveelste keer confronteert met het feit dat het land een paria in de wereld blijft wanneer het zich boven de wet stelt.

Ik ben geen terrorist voor mensen die weten hoe het in deze wereld toegaat. Ik ben niet pro of contra Hamas".

De achtergrond van twee leden met een terreurverleden in de Stichting Nederland-Gaza brengt de kerkelijke organisaties binnen het Gazavloot initiatief steeds meer in verlegenheid. Dat de Protestantse Kerk Nederland (PKN) wel subsidie aan Sabeel Internationaal geeft, maar de Vrienden van Sabeel in Nederland nadrukkelijk niet financieel ondersteunt, is daar slechts één voorbeeld van. 

Het is maar de vraag of andere organisaties binnen de Stichting Nederland-Gaza, die zo sterk de nadruk op een humanitaire missie willen leggen, met deze terreurconnecties in verband gebracht willen worden (Bron: keesjemaduraatje.blogspot)

In dit kader heeft de ID Rotterdam in 1985 in het Beknopt Algemeen Rapport (BAR), dat bij de toenmalige gemeentepolitie Rotterdam periodiek onder alle politie-medewerkers werd verspreid, inzicht gegeven in het effect van de coup door Desi Bouters en wat dit heeft betekend binnen de Surinaamse gemeenschap in Nederland en met name in Rotterdam. De andere kant van dit artikel is dat de ID Rotterdam haar positie binnen de politie duidelijk maakt en laat weten tevens open te staan voor aanvullende informatie.De core business van een inlichtingendienst.

Laatste ontmoeting  met informant antimilitairistische actiegroep Onkruit door medewerker ID Rotterdam

Tzt aangevuld met afbeelding/tekst laatste ontmoeting operatie Zonnebloem, organisatie 'Onkruit' (Panorama).

 De conversatie beperkte zich onder het genot van een kop koffie, overigens zonder gebak, want Arie was niet zo scheutig.

(…) Vaak ook liet de BVD man foto’s zien van personen in de hoop dat Zonnebloem hem kon vertellen wie dat waren. Na verloop van tijd begon Zonnebloem zich wat ongemakkelijk te voelen on zijn rol als verklikker. Dat deelde hij ook aan de BVD mee, maar een geïrriteerde Arie maakte duidelijk dat men met hem door wilde gaan. Op een telefoonnummer dat we van Ravenstijn krijgen, bellen we Arie. Hij zegt verbaasd inderdaad voor de inlichtingendienst te werken. ‘Zo zou je het kunnen noemen, ja’.  Verder kan en wil hij niets meer zeggen.

Verantwoording 

Vanzelfsprekend moet de ID medewerker Arie K. zich tegenover de BVD op papier verantwoorden. Op 9-3 1983 meldt Arie aan de BVD dat een journalist van het weekblad Panorama telefonisch contact met verbinding 595 heeft opgenomen. (De BVD gebruikte in die periode verbindingsnummers) Arie (vebinding) sluit af met: “Een gemaakte afspraak met (operatienaam) wordt niet nagekomen. Van beide zijden is verder geen contact meer gezocht. Derhalve kan deze Operatie gevoeglijk als beëindigd worden beschouwd”. (10)

De Verlinker van Onkruit

Op 20-3-1984 zegt ene Dennis W. in het dagblad Het Vrije Volk in een artikel o.m. dat hij niet van geweld houdt en altijd de weg van de diplomatie zoekt. Hij speelde twee jaar lang informatie over linkse groeperingen door aan de BVD. ‘Ravenstijn’ of ‘Zonnebloem’ zoals hij zich toen noemde sprak elke dinsdag met contactman ‘Arie’. Zij ontmoetten elkaar dan op de Maasvlakte, waar zij rustig konden praten. Hij zegt dan ook dat de verstrekte inlichtingen er alleen op gericht waren om geweld te voorkomen. Dennis ging veel om met punkers en mensen van Onkruit, waardoor hij al vroeg op de hoogte was van acties. Dennis zegt dat hij in die periode bij rellen altijd zorgde dat er wat rechercheurs in burger kwamen, die het geweld in de hand konden houden. Dennis zegt verder dat hij in 1983 om die reden bij het overslagbedrijf ‘Quick Dispatch’ in het havengebied postte. Daar stond, in het kader van een NAVO-oefening, Amerikaans legermaterieel klaar voor doorvoer naar Duitsland. Dennis belde elk half uur naar ‘Arie’ om te vertellen hoeveel hand- of slagwapens de anti-militairistische demonstranten hadden. Arie belde die gegevens door naar de politiebusjes in de buurt. Dennis had de indruk hiermee goed werk te doen om escalatie van geweld te voorkomen. Verder in het artikel vrtelt Dennis dat Arie, nadat hij een half jaar voor hem werkte, naar vergaderingen van de anti-militairistische groep Onkruit te bezoeken en zich te abonneren op linkse blaadjes welke hij aan Arie gaf. Toen Arie vroeg om namen van anarchisten vond hij dit te ver gaan. Om die reden heeft Dennis met het weekblad Panorama contact gezocht. Nadat Dennis het artikel over hem in de Panorama heeft gelezen is hij zich wild geschrokken. Dennis zegt een kort geding tegen Panorama aan te willen spannen wegens smaad.

In de Panorama Nr. 12 (van 1983?) staat op bladzijde 66 in kapitale letters:

‘Rotterdammer spioneerde twee jaar voor BVD’

en daarbij in nog dikkere letters ‘De verlinker van Onkruit’.

De Panorama zet in de aanhef ‘Twee jaar lang informeerde een Rotterdamse ingewijde van het alternatieve milieu de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) over de antimilitaristische groep Onkruit, anarchisten krakers en punkers(..) ‘Met zijn contact bij de inlichtingendienst, codenaam 'Arie', had hij elke dinsdagmorgen op de Maasvlakte een geheimzinnige ontmoeting. Maar nu houdt Zonnebloem ermee op. Hij vertelt Panorama waarom’

De Panorama volgt de laatste ontmoeting tussen Zonnebloem en Arie.

De Panorama vervolgt met: ‘Voor zijn laatste ontmoeting met Arie slentert Zonnebloem met een plastic tasje vol linkse literatuur langs de weg waar Arie hem straks zal oppikken. Die morgen had de man van de Inlichtingendienst zoals gewoonlijk gebeld en Zonnebloem aan de afspraak herinnerd. Dan stopt inderdaad de Opel Kadett stationcar en stapt Zonnebloem in. Op geruime afstand volgen wij het tweetal. Op een gegeven moment vermindert Arie zijn snelheid beduidend, kennelijk om te zien of er achtervolgers zijn. Er zit voor ons niets anders op dan onze snelheid aan te houden en Arie te passeren. Zonnebloem zal later zeggen dat Arie niets in de gaten had. Bij een restaurant aan het einde van de weg die over de Maasvlakte loopt, vlak bij een vuurtoren, stappen ze uit en gaan naar binnen. Twintig minuten later komen ze naar buiten. Arie zet Zonnebloem ergens in een Rotterdamse buitenwijk bij een metrostation af. De zoveelste geheimzinnige ontmoeting is ten einde’.

 Even verderop wordt de ontmoeting van Panorama (Joop Reichart) met Zonnebloem geschetst die zich Ravenstijn noemt: ‘(..)Wie zou in deze sympathieke alternatieveling een werktuig zien van het vermaledijde kapitalisme, niemand toch en zeker zijn politieke vrienden niet. Om met hen geen moeilijkheden te krijgen is een absolute voorwaarde voor het gesprek dat hij anoniem blijft. Hij is niet zo zeer bang voor Arie als wel voor zijn linkse geestverwanten, van wie hij verwacht dat zij hem zullen villen als ze erachter komen dat hij dubbelspel heeft gespeeld.

Christiaan Lindemans @ 'King Kong'

1992    'Van onrust naar onlust'

"Mogelijke oorzaken van onlusten in Rotterdam zijn te vinden op het gebied van volkshuisvesting, jongerenproblematiek, cultuurverschillen en algemene onvrede. 'Daarnaast wordt in gesprekken met verantwoordelijke bestuurlijke en niet-bestuurlijke instanties ook duidelijk dat in de daadwerkelijke beleidsvoering een >struisvogelpolitiek< wordt gevoerd', aldus het rapport.

De inlichtingendienst verwijt de verantwoordelijke bestuurders dat zij 'zich regelmatig aandienende problemen' slechts ad hoc behandelen en vrijwel alleen binnen het kader van de openbare orde plaatsen. 'De diepere achtergronden worden nauwelijks aangepakt". De PID - aldus de Volkskrant- verdacht particuliere woningbouwverenigingen ervan een "buitenlander-onvriendelijk beleid" te voeren en stelde dat de toewijzing "mogelijk 'sluimerend discriminatoir' is". "Bij het merendeel van de Rotterdamse politie is 'de kennis die nodig is in onze multi-raciale samenleving niet of in onvoldoende mate aanwezig."'

In tegenstelling tot de BVD slaagde de Rotterdamse P!D er wel in de rol van de eigen overheid bij de analyse te betrekken. In klare taal wees de PID op diepere oorzaken van de conflicten en schuwde daarbij niet om de eigen overheid op haar rol in het conflict te wijzen. Waarom lukte het de Rotterdamse PID wel en de BVD niet om de eigen overheid te wijzen op gevaren bij de wijze van besluitvorming en politieoptreden? ..........

(Uit: De BVD en inlichtingenrapportages. Geïllustreerd met een case-study over het vierde kwartaalverslag van 1981 van de toenmalige Binnenlandse Veiligheidsdienst over antidemocratische ontwikkelingen binnen de antikernenergiebeweging door GILlAM DE V ALK, Studiecentrum voor Vredesvraagstukken, KU Nijmegen, 1996)

1997    Spion voor neonazi's

1998  Cultureel festival  van Koerden in het Feyenoord Stadion

Achtergrond

Door een ID rechercheur (PhdH), die vanwege zijn openbare orde werkzaamheden goede contacten onderhoudt met het management van het Feijenoord stadion (De Kuip), wordt aan een ID rechercheur (auteur), expert op het gebied van de Turks/Koerdische gemeenschap, gevraagd, of Koerden zonder problemen een festival in het Feijenoord stadion zouden kunnen houden. Auteur zegt hierop, alles vanuit het verleden en de actuele situatie overwegende dat dit geen problemen hoeft op te leveren. Met dit advies gaat ID rechercheur PhdH naar het  management van de Kuip en brengt dit bericht over. Aan de hand van de bijgevoegde krantenberichten, de evaluatie in de BVD-nieuwsbrief,  wordt duidelijk dat het Koerdenfestival uiteindelijk op de geplande datum wordt gehouden maar dat daar een lange juridische weg aan vooraf is gegaan. Deze route had auteur niet kunnen voorzien.

 KRANTENARTIKELEN/KOPPEN?

• Raad Rotterdam dwingt voor feest Koerden vergunning af
  Van een onzer (bron: Trouw) verslaggeefsters– 5 september 1998
  ROTTERDAM - Vertegenwoordigers van de Turkse gemeenschap in Rotterdam verwachten dat de Koerdische megamanifestatie die volgende week zaterdag in de Kuip gepland is, op rellen tussen Koerden en Turken uitdraait.

Bron: stichtingargus.nl

BVD-Nieuwsbrief 98/7 / 2338236-89
Evaluatie Koerdisch festival Rotterdam

Inleiding
De afgelopen vijf jaar hebben de Koerden ieder jaar een internationaal Koerdisch Festival georganiseerd. Eenmaal eerder is Nederland gastland geweest (1994 in Landgraaf), andere jaren werd dit festival op verschillende plaatsen in Duitsland gehouden.
Omdat dit jaar in Duitsland verkiezingen zijn, besloten de Koerden het festival opnieuw in Nederland te organiseren. Al snel bleek dat het stadion Feijenoord de enige mogelijkheid was: de datum was nog vrij, het stadion groot genoeg om het aantal te verwachten gasten te herbergen en ook de directie van het stadion verleende haar medewerking.

Weigering vergunning

Op 24 juli 1998 diende de directie van het stadion Feijenoord een aanvraag in bij de gemeente Rotterdam om op zaterdag 12 september 1998 de internationale culturele manifestatie te mogen organiseren. Op 28 augustus gaf de loco-burgemeester van Rotterdam (op dat moment wethouder Van den Muijsenberg) hierop de reactie dat de vergunning werd geweigerd. De basis van deze weigering vormde het advies van de korpschef van de regiopolitie Rotterdam-Rijnmond. Deze voorzag grote problemen op het gebied van de openbare orde. Om mogelijke demonstraties van nationalistische Turken te begeleiden en/of confrontaties tussen Turken en Koerden te voorkomen, zou een zeer forse politte-inzet nodig zijn (duizend man werd geschat). Gelet op de hoge werkdruk binnen het korps zag de korpschef geen mogelijkheid een dergelijke hoeveelheid agenten in te zetten.
Voorts wees het college van B&W op een passage uit het jaarverslag van de BVD, waarin werd gesproken over toegenomen spanningen tussen Koerden en Turken in Nederland.

2005   Diskette affaire door voormalig RID Rotterdam medewerker

2008   Rotterdamse politiebrigadier Spion voor Marokko

2009   Strandrellen in Hoek van Holland